PABLO NERUDA sala 1904an, li bajarokê Parral a başûrê Şîlî çavê xwe li jiyanê vedike. Di 1921ê de, dema ku xwendekarê Zanîngeha Santiago ye, helbesta bi navê Lawjeya Cejnê dinivîse. Ev helbest di kovara Ciwanan de tê weşandin û xelata yekem a wê salê werdigire.
Di 1924an de pirtûka wî ya bi navê Bîst Helbestên Evînê û Straneke Bêhêvî destbidest bala gelek kesan dikêşe. Di pey re Ezmûna Merivê Bêpayan, 1925; Xelek û Gungil, 1926 tên weşandin. Wî zêdetirî 60 pirtûkên helbestên evînê û têkoşînê nivîsandine ku çendek jê ev in: Berkanîkvanê Dilikî, 1933; Spanya Di Dil de, 1937; Strana Gewre ya Şîlî, 1940; Baniyên Macchu Picchu, 1945; Strana Gerdûnî, 1950; Risteyên Kaptan, 1952; Pesndanên Bingehîn, 1954; Sed Soneyên Evînê, 1959; Kevirên Şîlî, 1961; Bîranînên Girava Reş, 1964 û Barkarol, 1967.
Neruda, bi helbestên xwe yên bêmanend û emsal xelata Nobelê ya sala 1971ê wergirt. Neruda, di 23yê rêzbera 1973yan de-12 rojan piştî derbeya leşkerî ku li Şîlî rû da, û ku dost û hevalê wî yê nêzîk, serokkomarê Şîlî Salvador Allende tê de hate qetilkirin-jiyana xwe ji dest da.